vietnam2G.reismee.nl

Terug naar de Food-shop!

Lieve Allemaal, 

Hoe is het met jullie? Sinterklaas weer naar Spanje en nu óp naar de Kerst? Hier is iedereen bezig om de stad op te tuigen, het lijkt wel kermis in plaats van Kerstmis!   

Nou.....dat was me het weekje wel! Zoals we vorige week vertelden waren we aangekomen in LaGi en maandagochtend gingen we welgemoed op stap naar ons “werk”. Er was geen ontbijt service in het hotel /hostel waar we onder gebracht waren dus gingen we eerst ontbijten bij een local-tentje. Gelukkig is vanuit de tijd dat Viëtnam een Franse kolonie was het stokbrood erin gebleven en hoefden we deze keer niet gelijk om 7.00 uur aan de soep maar een stokbroodje met ei.   

In een oude rammelkast van een bus reden we naar het tempelcomplex annex weeshuis. Onze coördinator Vhi ging mee. Ondersteuning voor dit weeshuis is een nieuw project. Omdat het een eind buiten Ho Chi Minhstad ligt lijkt het een minder goed project voor jonge vrijwillig(st)ers (en zéker niet voor een vrijwilliger(st)er alleen) Wij leken, als wat ouderen én dus samen een goed stel om dit eens gaan te proberen.  Er wonen zo’n 40 weeskinderen in de leeftijd van 2 tot 16 jaar. In principe was het de bedoeling dat we daar zouden assisteren in de keuken. Het bereiden van de maaltijd voor de kinderen. Het is ook bekend dat de kinderen onvoldoende gevoed worden. Tenminste onvoldoende essentiële voedingsstoffen binnen krijgen en het leveren van voeding is een onderdeel van de hulp. 

De praktijk was nog flink weerbarstig. De eigenaar van deze boeddistische tempel én dus de “ weeshuis-ouder” sprak geen woord Engels en was ook naar de coördinator toe weinig communicatief. We hebben eerst wat klusjes gedaan in de vorm van bloemen op vaasjes zetten en die bij de boeddistische altaartjes gezet. (Zie je ons al bezig?    Hebben we later ook wel erg om moeten lachen samen) Het voorbereiden van de maaltijd werd door twee of drie medewerksters gedaan en die konden dat gemakkelijk af met elkaar. De oudste kinderen waren naar school. We hebben wat gespeeld met de kleine kinderen. Zij verbleven in een ruimte die absoluut niet voldeed aan de normen van de “inspectie kinderopvang”. De pedagogisch medewerkster had als educatief materiaal een houten lat, die ze “ enthousiast” gebruikte........verder was er NIETS. Geen speelgoed, geen klei, kleurtjes, papier.  

Zelf werk zoeken viel niet mee. Je kunt niemand vragen! Het is één van de dingen die we niet hadden ingeschat. Er zijn maar héél weinig Viëtnamese mensen die Engels spreken. 

 De oudste kinderen kwamen uit school, hun bord werd volgeschept en daarna zaten ze alleen te eten. Niemand at met ze mee aan tafel. Wij zijn bij ze gaan zitten maar er was geen communicatie mogelijk. We hebben ons lopen vervelen tot na het eten, toen mochten we afwassen. Na de middagmaaltijd is het de gewoonte in Viëtnam om twee uur vrij te zijn en te rusten. Veel mensen gaan dan ook écht even een dutje doen. Wij kregen een kamertje toegewezen met een paar houten stoelen en een bed en daar konden we dus “ rusten”. Tja, “wáárvan?” We zijn maar gaan wandelen.   Na deze pauze vond de eigenaar dat het wel fijn zou zijn als we de tuin aanveegden. Er lag veel blad. Dat hebben we gedaan. Fanatiek, want eindelijk hadden we iets te doen! 17.00 uur hebben we de bus terug genomen naar ons hostel.

Het is een lang verhaal en alle details zullen we jullie in deze blog besparen maar we werden er op z’n zachts gezegd niet blij van. We hebben ‘s avonds met onze coördinator besloten niet te blijven maar mee terug te gaan naar Ho Chi Minhstad. Ook zij was van mening dat deze situatie niet zou veranderen in de komende weken en dat betekende dat we daar weinig tot niets zouden kunnen doen behalve ons vervelen en ongemakkelijk voelen. Dat zagen we niet zitten. Maar het was niet gemakkelijk om zo’n situatie ook zomaar weer achter je te laten. Wát een droefenis! We hebben samen met de coördinator en een andere leidinggevende een gesprek gehad de volgende dag. Green Lion ( de organisatie die dit weeshuis wil ondersteunen ) gaat kijken wat er mogelijk is en we hebben ideeën /suggesties/ voorstellen met elkaar besproken. Ze gaan er verder mee aan het werk! Los laten nu maar.   

Terug in Ho Chi Minstad, waar we een warm welkom kregen, terug in onze “ vertrouwde kamer” die nog beschikbaar was,  hebben we het wat laten bezinken. Heftig was het wel!

Woensdagochtend 5.30 uur de wekker, 6.30 uur ontbijt, 7.00 uur in de bus, het programma in de food-shop wat we in onze vorige blog al beschreven hebben. Daar hebben we de rest van de week elke dag gewerkt. En leuk gewerkt! Wat zo leuk is;  na een paar dagen herken je al verschillende gasten! Mooi! 

Zaterdag vrij en toen hebben we ons opnieuw in de stad gestort. We hebben het Saigon Skydeck bezocht en vanaf de 49ste verdieping deze grootste metropool bekeken. Práchtig! Ook zo leuk als je dan al enkele plaatsen/ gebouwen herkent. Práchtig om te zien hoe de Saigon River zich door de stad kronkelt! 

We bekeken een botanische tuin inclusief de dierentuin die hierin gevestigd is. De botanische bomen, planten en bloemen was fantastisch!   de dierentuin droevig!   Lekker uit eten geweest bij de pizzeria in het toeristische, véél meer westers georiënteerde gedeelte van de stad.

Vandaag een rustige dag. Het is écht enorm warm vandaag! Een vochtige warmte, vanmiddag een regenbui en daarna nóg benauwder. We beginnen te begrijpen waarom mensen hier allemaal met een mondkapje oplopen!   

Lieve mensen, dit waren onze avonturen weer! Het gaat goed met ons. We genieten van alle belevenissen! Voor jullie allemaal een goede week. 

Liefs en hartelijke groet,  G&G.

Reacties

Reacties

Henk en Geke.

Lieve familie.
Wat een verhaal weer, heel mooi om te lezen, wat een andere wereld.
Fijn dat jullie het naar de zin hebben ( op een enkele dag na,hoort er ook bij)
Met ons gaat alles prima,
Dikke knuffel van ons.

Koos en Karin

Wat een belevenissen allemaal. Heel bijzonder. Communiceren met handen en voeten gaat dus ook niet altijd op. ?We volgen jullie verhalen op de voet en genieten van de bijzondere foto,s.
Vele groetjes van ons

Tineke

Jammer dat jullie niet meer konden doen in het weeshuis, maar soms is het zo. Ook al wil je het graag anders.
Gerry , het moet wel echt warm zijn als jij het warm noemt?.

Groetjes

John en Joke

Wat leuk om jullie op deze manier te volgen. We krijgen er zelf zo ook al helemaal zin in. Jammer dat niet alles loopt zo als je je dat misschien voorstelt, maar er komen zeker nog heel veel leuke dingen op jullie pad. We kijken nu al uit naar jullie volgende verhaal en natuurlijk naar de mooie foto's.
Groeten, John en Joke

Fedde en Dina

Wat leuk om jullie verhalen te lezen.
Jullie beleven zo wel veel
We wachten jullie volgende belevenissen af
Groetjes van ons uit Zuidwolde

Mirjam

Indrukwekkend verhaal.
En inderdaad allemaal niet zoals jullie misschien verwacht hadden maar jullie maken er het beste van!

Alies

Wat een verhaal! Maar beter nuttig in de food-shop dan onnuttig in een weeshuis :-)
Veel plezier verder.
Groeten uit een nat Nederland.

Marion

Wat een belevenissen allemaal tot nu toe. Het is een plezier om jullie verhalen te lezen. Heel veel succes met het vrijwilligerswerk.

Groeten Marion

Geert-Jan

Yo Double G's!

Dat klinkt allemaal steeds beter qua activiteiten en je zinvol inzetten voor een mooiere en betere wereld. Mooi om te lezen dat jullie aan het integreren zijn als een stel provincialen ;) en dat gaat jullie goed af.

Goed opletten bij het koken, dan kunnen straks in Nederland de Vietnamese keuken introduceren, lijkt mij zeker wat.

Staat er nog een scooter/brommer trip op de rol? Zo ja, daar wil ik zeker foto's van zien.

Geniet met volle teugen!

X

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active