vietnam2G.reismee.nl

Back to the south.

Lieve Allemaal, 

Om te beginnen wil ik jullie héél hartelijk bedanken voor alle lieve, hartelijke, mooie, warme wensen (via FaceTime, mail, App en de blog) voor mijn nieuwe levensjaar. Gewéldig! 

Ondertussen gaat de tijd als een razende door en zijn we weer terug in het zuiden van Viëtnam, in Ho Chi Minh City. Ná het mooie resort in Quy Nhon zijn we opnieuw met de trein doorgereisd naar Phan Rang-Thap Cham. Ook aan de kust. De dagtrein, deze keer. Prachtige tocht zo langs de kust en door de rijstvelden. Het is zo mooi als het landschap zo rustig aan je voorbij boemelt. 

Volgens een minder toeristische backpackers site hadden we begrepen dat dit een mooi gebied was met veel wandelmogelijkheden maar dat viel een beetje tegen. Nu is het so wie so (is onze ervaring) erg moeilijk in Viëtnam om op eigen houtje op pad te gaan. Op dat gebied is er nog weinig ontwikkeld. Wij zijn natuurlijk ook erg verwend met ons Nederlandse fietsnet / wandelpadennet en allerlei toeristische routes. Het gebied is nog volop in ontwikkeling en ontwikkeling wil zeggen dat er de wereld aan enorme, pompeuze, afzichtelijke resorts gebouwd worden maar verder is er, behalve de Zuid -Chinese zee met haar práchtige schelpen en honderden soorten vis, weinig te beleven. Wel kun je allerlei tours boeken richting Dalat en meer naar het westen, naar Cambodja maar dat was niet onze bedoeling. Dus hebben we lekker gerelaxed aan de rand van het zwembad, langs de zee gezworven (té veel schelpen verzameld, koffer is al té vol) en gelezen. Echt vakantie dus.   

Vervolgens zijn we met een taxi doorgereisd ( nog eens ruim 100 km) naar Phan Thiet. Hier hebben we wel gewandeld en uren over de vismarkt gedwaald. ’s Morgens vroeg, wanneer de mannen terug komen van zee met de vangst. Ze storten hun netten leeg op het strand en de vrouwen sorteren de inhoud razendsnel om vervolgens met de buit richting markt te vertrekken. Het alledaagse, harde leven vaak (denken wij) van de Viëtnamees in een vissersdorp. Ik denk dat onze Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit niet gelukkig zou worden in dit vissersdorp.   We bezoeken de Cham towers, die deel uitmaakte van het Cham Koninkrijk. (long time ago) Dateren uit de 9de eeuw. 

Afgelopen woensdag zijn we met een sleepingbus terug gereisd naar Ho Chi Minhstad. (Ruim 200 km) Back waar we begonnen zijn. Vrijdag en zaterdag zijn we twee dagen naar de Mekong Delta geweest. Ook dit was weer de moeite waard. Het leven in deze delta is vol activiteiten. We zijn per bus maar ook met een bootje de machtige Mekong river overgestoken. De rivier ontspringt op de Tibetaanse hoogvlakte en stroomt door het hart van Zuid-Oost-Azië, door Laos en Cambodja, Na het passeren van de Viëtnamese grens vertakt de rivier zich in negen armen, in deze delta en stroomt zo uiteindelijk de Zuid-Chinese Zee in. Een enorm waterrijk, vruchtbaar gebied. Er wordt veel rijst verbouwd, fruit, (bananen, pomelo’s, ananas enz) Enorm veel kokosnotenbomen. Alles van de cocosnoot wordt gebruikt. Men drinkt het sap, maakt er zoetigheden van (snoepjes) (Viëtnamezen zijn dol op zoet!!!) eet het vruchtvlees, gebruikt de bast voor het maken van huishoudelijke artikelen en gebruikt de rest om de oven mee aan te steken.....

We bezochten de drijvende markt. Mensen vervoeren hun waren op een bootje (sampan) over het water en verkopen het aan voorbij varende bootjes. Een drukte van belang. We hebben een fietstocht gemaakt  door een stukje van het gebied. Mensen wonen vredig en rustig in dit landelijke gebied, aan het water, hun huis gebouwd op palen. (voor als het water stijgt) 

We bezochten een plaats waar de rijstnoedels worden gemaakt. Noedels worden per baal verkocht ( we zien regelmatig grote balen achterop de motorbikes vervoerd worden) en dus veel gegeten. 

Lieve mensen, de verhalen zijn téveel. Ondertussen versnoepen we onze laatste dagen. De koek is bijna op.   Dat geeft een dubbel gevoel. Het leven is heerlijk hier......vrijheid, elke dag nieuwe avonturen en belevenissen, warmte en zon (het mooiste weer van de wereld  ) maar............we verlangen ook naar degenen waar we van houden en zien er naar uit hen allemaal weer te zien.   

Morgen gaan we opnieuw Oud&Nieuw vieren. Dat wordt vast ook weer bijzonder. De Viëtnamezen vieren het oud en nieuw volgens de Luna kalender. (Chinese kalender) en dat is dus dit jaar 4 februari. Het is een gekkenhuis. Alle Viëtnamezen gaan naar hun familie, dus ze gaan masaal op reis. De wegen zijn vól bussen, auto’s, motorbikes. Dan nemen ze gigantische hoeveelheden cadeautjes mee, bijna alles in de vorm van eten. “Eten met elkaar” staat ook hoog op de agenda deze tijd, evenals het gedenken/ eren van de voorouders. Dit oud&nieuw heet TET. Alles wordt uitbundig versierd, voornamelijk met gele bloemen ( de abrikozenplant) Wij zijn dus erg benieuwd wat we morgen gaan beleven. Ons hotel deelde vanmorgen mee, toen we naar de ontbijtzaal liepen, dat we geen ontbijt kregen vanwege de “ holiday”. Tja........... andere cultuur, andere normen en waarden. Wij verbazen ons niet meer.   

Lieve allemaal, tot zover onze verhalen. Dinsdag pakken we in, woensdagmiddag vliegen we weg en hopen donderdagochtend veilig aan te komen in Nederland en jullie allemaal weer snel te zien. 

Liefs / dikke kus, hartelijke groet en tot snel,

Gerard en Gerry. 

Door Viëtnam met de trein

Lieve Allemaal, 

Alwéér een week voorbij! De tijd “glipt”  door onze vingers.   We hebben al gezocht naar een klok die wat langzamer wil lopen.    We horen dat het bij jullie koud is en misschien de ijzers uit het vet moeten? Brrr. 

Ondertussen gaan wij door met van alles te beleven! Vorig weekend zijn we twee dagen naar Ha Long Bay geweest. Een baai met enorm veel, uit de zee oprijzende, vreemd gevormde rotsen. Op een mooie “hotel-boot” hebben we overnacht en zijn we door dit bijzondere gebied gevaren. Op kleine bamboebootjes werden we door een drijvend vissersdorp geroeid, rond enorme rotspartijen, die dan, als je op zo’n klein bootje zit nog eens extra groots zijn. Gerard en Feikje zijn nog wezen kajakken  en we hebben een grot bekeken. Het weer zat gelukkig mee. Niet zonnig maar wel droog. Erg toeristisch maar mooi om gezien te hebben. 

Maandagavond hebben we Hanoï verlaten. Genoten hebben we van deze mooie, oude stad. We zijn in de nachttrein naar Hoi An gestapt. De één meer, de ander minder slapend hebben we ongeveer 800 kilometer afgelegd in deze nacht. Soezend op het geluid van de cadans van de trein, schuddend en schommelend op ons smalle stapelbedje in onze gezellige 4 persoons coupé! Lachen natuurlijk! Zo’n trein “sukkelt” wat voort. Niet harder dan zo’n 70 / 80 km. per uur. Rond 6.00 uur wordt het weer licht en zien we het mooie landschap aan ons voorbij trekken. 

Hoi An: een historische stad met veel oude gebouwen, aan de kust. Een heel romantisch oud centrum (autovrij) vól lampionnen. Práchtig om te zien. Helaas hadden we het weer niet mee. Het heeft twee dagen continu geregend. We lieten ons niet uit het veld slaan en met de paraplu op, (gelukkig was het hier al niet zo koud meer als in Hanoï) hebben we alles bekeken. De moeite waard. We verbleven in een homestay en dat is toch weer een avontuur. Je logeert bij mensen ín hun huis, zit te ontbijten in hún keuken. Mooi om een stukje van hun dagelijkse leven te zien. De Viëtnamees is erg familie-gericht. In de woning is een grote gemeenschappelijke leefruimte  annex keuken en ieder heeft zijn eigen slaapkamer. Opa en Oma wonen er en komen in hun pyjama uit een kamertje. Zoon en schoondochter (runnen de homestay) zitten op een groot bed (dat ook in die leefruimte staat) te ontbijten, een puberzoon zit er TV te kijken, (achter de keukentafel ) waar wij zitten te ontbijten. Dan lopen er “niet verder geregistreerde” dames rond (zussen?? Tantes??) Het is één en al bedrijvigheid, ze spreken geen woord Engels maar we begrijpen elkaar met handen en voeten taal (denken we   en de rest vullen we zelf in.   Ze babbelen aan één stuk door met elkaar, lachen, hebben plezier!!   Machtig mooi! 

Vrijdagmiddag zijn we opnieuw in de trein gestapt die ons ongeveer 300 km. verder naar het zuiden heeft gebracht. We reden door een prachtig landschap. Rechts veelal bergachtig, links eindeloze rijstvelden, die hier in het midden van het land al mooi groen zijn, in tegenstelling met het noorden waar de rijst nog geplant moet worden. Overal in de velden zie je mannen en vrouwen bezig, aan het werk. Je ziet bijna (of helemaal) geen machines. Alles wordt nog met de hand gedaan. Het blijft een prachtig gezicht. Die kleine figuurtjes, met hun conische hoedjes op, gebukt en bezig in de velden.

Uiteindelijk zijn we aangekomen in Bai Xep. Een klein gehuchtje onder de stad Quy Nhon. Aan de chinese Zuidzee! Ons resort (deze keer) ligt in een mooie baai waar we uitkijken over de zee. Het is hier weer zomer!!    Zon, 27 graden en daar worden we wél weer blij van! Aan de ene kant de zee, achter ons de bergen! Héél mooi en niet toeristisch. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, de bergen in. Mooie vergezichten over de zee en de baai! Onderweg een aanéénschakeling van fruitteelt. Zuurzakvruchten, sugar Apple, Lychee bomen, bananenbomen. Een héél klein vissersdorp bekeken! De stad Quy Nhon en ook dáár de haven doorgewandeld. Fantástisch om zoveel te zien van dit bijzondere land. Zoals jullie horen: GENIETEN!

Ik voel me méér dan jarig vandaag. 20 januari: altijd koud en donker! Vandaag al vroeg licht, zon en warmte!   Héérlijk!  Mis wél mijn kids en kleindochters natuurlijk maar de rest van de omstandigheden is méér dan ideaal om 63 jaar in te mogen worden! 

Vanuit een zonnige verte, liefs voor allemaal en tot horens. 

Gerard en Gerry. 


Het noorden van Vietnam.

Lieve Allemaal,

Hier even wat nieuws uit Viëtnam. Met ons is alles goed. We zijn een week geleden veilig aangekomen in Hanoï en genieten opnieuw van een drukke en levendige stad. Anders dan Ho Chi Minh maar niet minder! Hanoï is de hoofdstad van Viëtnam en hier zetelt ook de regering. Ook hier nog veel Franse sfeer uit het verleden. Prachtige gebouwen/huizen in Franse sfeer, brede boulevards met aan weerszijde rijen bomen. Práchtig! Doet nét even wat vriendelijker aan dan Ho Chi Minh, is onze mening. We hebben een hotel in Old Quarter en eigenlijk vinden we het het allerleukst om hier door de straatjes te dwalen en te genieten van het alledaagse Viëtnamese leven wat ons nog steeds verwonderd en intrigeert. We “wonen” naast de spoorlijn en dat alleen al is verbazingwekkend. De trein rijdt bijna dóór de huizen heen. Je gelooft je ogen niet. Mensen doen de was, spelen een spelletje, roken hun pijp, koken hun eten.... en dat alles een meter vanaf de rails. Sommigen zitten óp de rails. Gelukkig komt de trein maar een aantal keren per dag langs.   

We zijn op bezoek geweest bij het Vietnamese centrum voor de opleiding tot orthopedisch schoenmaker. Een dochter van vrienden heeft daar meerdere jaren gewerkt, via het Liliane fonds. Zij is orthopedisch schoenmaker in Nederland en heeft daar Viëtnamese studenten opgeleid. Zó leuk en interessant om daar te mogen kijken en uitleg te krijgen van Tuan Nguyen. Hij is nu zelf opleider op dit centrum! 

Zondag hebben we een toeristische tour gedaan naar de Perfume Pagode. Buiten de stad zie je het plattelandsleven. Rijstvelden, die in orde worden gebracht voor het planten binnenkort. (Half februari) We worden in een ijzeren roeibootje naar de pagode gebracht, over de Yen-Vi.(zwaluwstaartrivier)  Een bijzonder landschap! Wat is het stíl hier!!!!! Brede rivier tussen hoog rotsgebergte door. Deze rotsen zijn geheel begroeid dus het is prachtig groen. De Perfume pagode is een groep van tempels en grotten in de rotsen van het kalksteengebergte en dateren uit de 17de eeuw. Met de kabelbaan omhoog, naar de Huong-Tichgrot die op de top van een hoge rots is gelegen. Klinkt wat tegenstrijdig, je denkt dat een grot de grond ingaat maar deze grot ligt dus hóóg op een berg. Nou, het is er wel donker en nattig, zoals in de meeste grotten.   

Maandag zijn Feikje&Jacob aangekomen (onze vrienden) Fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de komende 4 weken. 

We zijn twee dagen naar Mai Hich geweest. Dit is een dorp in het district Mai Chau. Het dorp ligt in een vallei in een prachtig mooi berggebied. Jammer dat het de eerste dag wat miezerig is en wolken tussen de bergen hangen. Dan zie je niet zóveel  We maken een paar mooie wandelingen door het gebied en ontmoeten de mensen die er wonen. Dat zijn in de dit dorp “ de witte Thai”.  Er wonen ruim 50 inheemse bevolkingsgroepen in de vallei, die elk hun eigen minderheidsgroep vormen.  Mensen leven van de rijstbouw. Hebben allemaal hun eigen kleine groentetuintje, een visvijver (vaak gezamenlijk) een koe en een varken en héél veel kippen. Een uitgesproken landelijk gebied! Genieten dus! We overnachten in een traditionele paalwoning , een “Homestay”. ‘s Avonds worden we uiteraard als échte toeristen “vermaakt” door een groep vrouwen in hun eigen klederdracht met dans en muziek. Nou, we zijn nu geoefend in de “bamboe-dans”.   Zoals jullie horen en zien vermaken we ons prima en genieten met volle teugen. 

We hopen dat bij jullie alles goed is. Nog even wat plaatjes voor jullie beeldvorming   en dan maar weer tot de volgende keer. 

Hartelijke groet en liefs, 

Gerard en Gerry. 

Chúc múng nam mó’i

Voor jullie Allemaal : Een gezond en  voorspoedig 2019 toegewenst!!

We hopen dat jullie genoten hebben van de Kerstdagen, de jaarwisseling en nu het nieuwe  jaar goed zijn begonnen. Kerstboom aftuigen, oliebollengeur verwijderen uit het huis, lege flessen inleveren   en dan maar volle goede moed starten.   

Even een up-date van onze belevenissen. Het gaat goed hier. Wij hebben bijzondere kerstdagen gehad. Eigenlijk moeten we zeggen “geen kerstdagen”. Kerstavond in ons vrijwilligershuis was gezellig. Muziek, extra aandacht voor het eten met elkaar, voor iedereen een cadeautje....... Leuk! Overdag hebben we ons nuttig mogen maken bij de Foodshop, zoals de andere dagen. Dat was trouwens ook onze laatste werkweek. Vrijdag hebben we afscheid genomen van de mensen van de Foodshop met een échte Viëtnamese taart! Wat hebben we genoten van het werk. De mensen, het samen verzorgen van de maaltijden voor de minder-bedeelden in deze enorme grote stad. Verbazingwekkend hoe snel je dan ook zomaar weer om mensen gaat geven. Maar.....afgesloten! We voelen ons bevoorrecht dat we dit allemaal hebben mogen beleven! 

En dan hebben we dus vakantie!! Hoe doe je dat ook alweer: vakantie vieren!!! Nou, dat is snel gewend!   We zijn zaterdag vertrokken naar Dalat. (Viëtnamees schrijft Dá Lat) Een plaats bijna 300 km. boven Ho Chi Minhstad. Het ligt in de bergen en het is er koud!  Brrrr. 17/18 graden. Maar het is een prachtige plaats en een prachtig gebied. Bij aankomst, half 8 in de avond, merken we al gauw dat het geboekte hotel niet is wat we er van hadden mogen verwachten. Stukje Azië wat we wel hadden gezien maar nog geen onderdeel van waren geweest.   De andere morgen boeken we onmiddellijk een ander onderkomen en met succes. We zitten nu in een knus guesthouse en genieten van onze vrijheid. Uiteraard hebben we al van alles bekeken. Ook hier weer de markt. Het is een gebied waar veel landbouw bedreven wordt en al die mooie producten liggen natuurlijk vers op de markt. Vooral aardbeien, bloemen en koffie.  

We bezoeken een coffee-farm. Heel bijzondere koffie. Ze gebruiken wezels, die eten de koffiebonen op, in hun maag vermengt zich dat met bepaalde enzymen, vervolgens poepen ze de bonen weer uit en krijgt de koffie door déze voorbewerkte procedure een héél bijzondere smaak.  Minder caffeïne en een mild bittere smaak.   “WEASEL-coffee”. Duur!!! Nou, we waren wel onder de indruk van het gehele proces (en met name het feit dat alles handmatig gebeurd) maar niet zozeer van de koffie zelf. (Sorry) 

We bezoeken een “cricket-farm”. Duizenden krekels in bakken en vervolgens op je bord. Het was even slikken vóórdat we ze proefden....maar eerlijk is eerlijk...het smaakte niet verkeerd een gebakken krekel. Schijnt enorm gezond te zijn vanwege de proteïne en volgens onze charmante gids; het voedsel van de toekomst !

We bezoeken een zijderups fabriek. Hier wordt de zijde van de cocons van de zijderups verwerkt. De fabriek is niet in bedrijf vanwege de vakantie maar we krijgen wel een goed beeld van het verwerken van een al héél oud product in Viëtnam. Al meer dan 100 jaar worden deze zijderupsen gekweekt en zijde gesponnen om er de meest mooie artikelen van te maken. (sjaals b.v) 

Op Oudejaarsavond bezoeken we de heilige mis in de mooie kathedraal “Notre Dame”. Bijzonder om zo’n dienst mee te maken. Gedeeld geloof aan de andere kant van de wereld in een taal waar we werkelijk niets van verstaan. We eten in een gezellige Franse bistro. In deze stad is veel Franse sfeer. Dalat is gesticht door de Fransen tijdens het koloniale verleden, rond 1912. Oude gebouwen, huizen en met name het station ademen  een Franse sfeer uit. Er is om 24.00 uur ongeveer 5 minuten een klein beetje georganiseerd vuurwerk bij het meer en that’s it. Dan is het bij jullie nog maar 18.00 uur in de avond. Dat is een gek gevoel. 

We bezoeken het zomerpaleis van de laatste Viëtnamese Keizer, vergane glorie, maar uit de entourage blijkt (gelukkig) uit niets dat hij in overdreven weelde heeft geleefd.

Zoals jullie horen en zien vermaken we ons uitstekend. Morgen vliegen we naar Hanoï. De hoofdstad van Viëtnam, in het noorden. 

Vanuit nog steeds een indrukwekkend land, hartelijke groet aan ieder en liefs van ons. 

Gerard en Gerry.

Werken, Toeristje spelen , bijna Kerst!

Lieve Allemaal, 

Hier weer wat nieuws uit een héél warm en zonnig  Viëtnam!  Met ons gaat het goed. We genieten elke dag van alle belevenissen. Azië / Viëtnam “beleven” is niet in één woord te beschrijven. De mensen, hun leefwijze, hun gewoontes! We vinden het allebei een voorrecht en héél bijzonder dat we tijdens ons vrijwilligerswerk elke dag zó dichtbij en mét de lokale Viëtnamezen mogen leven en werken en dus van héél nabij hun leefwijze mogen meebeleven. En ze delen hun leven ook graag spontaan met je. Een voorbeeld: als we in de bus zitten naar de Foodshop krijgen we zomaar een soort snack aangeboden. Gebakken rijstblad met zaden . Vraag niet hoe het heet, maar het smaakt heerlijk! Alle wijze GGD adviezen ten spijt eten we alles wat los en vast zit,  binnen én op straat!  Azië heeft een “eet-cultuur” lazen we voordat we weg gingen. Nou, dat klopt! Naar onze beleving eten de mensen hier de hele dag door! Soep (pho) noedels, kilo’s rijst, véél verse groenten en kruiden, varkensvlees, (veel) kip en véél vis. Het échte verse tropische fruit hier is niet te versmaden. Alles smaakt zó puur! Weinig alcohol gebruik maar des te meer thee. We genieten ervan! 

Het “werken / meehelpen” in de Foodshop bevalt ons prima. We beginnen de gasten die komen eten  te kennen en zij ons. Leuk! Het is een pretttige werktijd: 7.00 tot 14.00 uur. Als we terug zijn is de dag nog lang niet voorbij en hebben we vrije tijd om in de omgeving rond te scharrelen en ons in de plaatselijke volksbuurt te vermaken. Een “straat-markt” hier blijft een belevenis om overheen te sjouwen en de drukte en bedrijvigheid blijft fascinerend. 

De 7.43 miljoen motorbikes die geregistreerd zijn in Ho Chi Minhstad zijn een dagelijks onderdeel van “bezichtigen”. Wij maken een lijstje van “alles” wat men hierop vervoert. Een paar voorbeelden: je héle gezin (soms 4 personen) 6 emmers muurverf (10ltr.inhoud) hoogopgestapeld pakken toiletpapier, een levensgrote glasplaat en kilo zakken vól groenten.  Je blijft je verbazen en verwonderen.

Vorig week-end hebben we de toerist uitgehangen en zijn we naar Mui Ne geweest. Een busrit van 5 uur naar de kust aan de Zuid-Chinese zee. We gingen voor de zonsopgang (5.58 uur) at the top of the white sand dunes. De witte zandduinen waren er maar de zon had anders bedacht. Die ging op achter een dikke wolk zodat we haar pas een uur later zagen.   De witte zandduinen verschilden niet zoveel van die van Schoorl.   Maar het was leuk om met héél veel, voornamelijk Viëtnamese toeristen zó vroeg in de ochtend, in het witte zand te zitten wachten. Viëtnamese mensen zijn héél erg druk met zichzelf en/of hun familie op de foto te zetten. (selfies)  En niet één keer maar dat gaat achter elkaar door.  Fascinerend! Daarna bezochten we niet ver daar vandaan, de rode zandduinen. Echt rood zand. Mooi! Vervolgens gingen we naar een vissersdorp om daily lives van de  fishermen te bekijken. Één en al bedrijvigheid op het strand. Honderden vissersbootjes waren terug gekomen van de vangst en vanaf de boot wordt de vis in ronde “ bootjes” (lijken op een soort ton) naar de wal gebracht. Daar zitten de vrouwen te wachten, de vis wordt op een stuk zeil of gewoon op het zand gedropt en de vrouwen zoeken alles uit en sorteren de verschillende soorten. Alles wat goed is wordt meegenomen naar de markt. Zó mooi, kleurrijk, basic life!  We hoorden dat er aan deze kust wel 100 verschillende vis en schaal-/schelpdieren worden gevangen. Dat is ook wat we zien in de winkels, de restaurants en de markten. Héél veel verschillende vis. Práchtige schelpen waar een (nog nooit gezien) witte substantie uit kruipt (wat eetbaar is) de meest mooie exotische krabben, (in alle kleuren) levensgrote garnalen. Nou, teveel om op te noemen. Op de markten en winkeltjes zien we ook veel gedroogde vis. 

Als laatste maken we nog een wandeling door een riviertje. (lekker met je blote voeten door het water lopen want het is alweer erg warm) Het riviertje stroomt door de rode zandduinen heen. Ze maken een vergelijking met de Red Canyon. (mini) Genoten van de kleurschakeringen!

Verder genoten we van de zon, (onder de palmbomen)  de zee, schelpen zoeken en lekkere fruit-juice.

 Afgelopen vrijdag werden we gevraagd, (voor één dag)  een ander soort vrijwilligerswerk te doen. Of we wel Mr. & Mrs. Santa Claus wilden zijn op het kinderdagverblijf “ Apollo”. Dit kinderdagverblijf is ook een project van Green Lion en er werken meerdere vrijwilligers van hier. Het is gesitueerd in het straatje waar we wonen. Nou, wij keken elkaar eens aan...............(we geloven namelijk geen van tweeën in de kerstman) Ja, dat doen we.  Hilarisch, zullen jullie begrijpen.   Maar het was ook leuk! Leuk om onderdeel te zijn van het kerstevenement  van deze kinderen. De vrijwilligsters hadden ze geleerd om Jingle Bell (wie kent het niet) in het engels te zingen. Aan ongeveer 100 kinderen hebben we een cadeautje mogen geven en mochten ze op de foto met ons. ‘S Middags waren we uitgenodigd om de voorstellingen van dans bij te wonen, samen met de ouders van de kinderen. Voelden we ons tóch een beetje opa   en oma. 

Gisteren heben we met een aantal andere vrijwilligers de Giac Lampagode bezocht in het district Cholon.(een chineese wijk in de stad) Boeddistische tempels zijn er in overvloed in deze stad. De Giac Lam staat op de wereld erfgoed lijst. Vervolgens naar de Bin Taymarkt.  Een héél grote overdekte markt, twee verdiepingen vól met handelswaar. Véél eten   gekonfijte/ gedroogde vruchten (erg lekker maar ook zó kleurrijk) uiteraard de wereld aan vis, kleding, schoenen (héél veel schoenen) Overweldigend!!! Cholon wordt beschreven als een “heksenketel” en dat is het ook. Een “armere” wijk met hard werkende mensen! 

Vandaag doen we het wat rustig aan. Bijna Kerst! Het feest van de geboorte van Jezus. Ondanks alle versiering, alle spektakel, kerstbomen en nep-sneeuw (bij 33 graden) is van Kerst (zoals wij het beleven)  weinig te merken hier. Het is voor de doorsnee Viëtnamees geen andere dag dan alle 7 andere dagen van de week. Wij hebben morgen soort thanksgiving met de vrijwilligers hier. Samen eten en voor iedereen een cadeautje. Leuk! De 1ste en 2de Kerstdag zijn gewoon werkdagen. Ook voor ons dus! De kerstbomen, kerstdinners en alles eromheen zijn vér weg voor ons maar we denken zéker aan jullie en het is natuurlijk ook wel weer gek om er niet te zijn. Het is zó verschillend, hoe we deze Kerst beleven dit jaar. 

Vanuit een warm, zonnig, intrigerende wereld  wensen we jullie een mooi, zinvol, gelukkig Kerstfeest toe.

Liefs van ons.  Gerard & Gerry. 

Terug naar de Food-shop!

Lieve Allemaal, 

Hoe is het met jullie? Sinterklaas weer naar Spanje en nu óp naar de Kerst? Hier is iedereen bezig om de stad op te tuigen, het lijkt wel kermis in plaats van Kerstmis!   

Nou.....dat was me het weekje wel! Zoals we vorige week vertelden waren we aangekomen in LaGi en maandagochtend gingen we welgemoed op stap naar ons “werk”. Er was geen ontbijt service in het hotel /hostel waar we onder gebracht waren dus gingen we eerst ontbijten bij een local-tentje. Gelukkig is vanuit de tijd dat Viëtnam een Franse kolonie was het stokbrood erin gebleven en hoefden we deze keer niet gelijk om 7.00 uur aan de soep maar een stokbroodje met ei.   

In een oude rammelkast van een bus reden we naar het tempelcomplex annex weeshuis. Onze coördinator Vhi ging mee. Ondersteuning voor dit weeshuis is een nieuw project. Omdat het een eind buiten Ho Chi Minhstad ligt lijkt het een minder goed project voor jonge vrijwillig(st)ers (en zéker niet voor een vrijwilliger(st)er alleen) Wij leken, als wat ouderen én dus samen een goed stel om dit eens gaan te proberen.  Er wonen zo’n 40 weeskinderen in de leeftijd van 2 tot 16 jaar. In principe was het de bedoeling dat we daar zouden assisteren in de keuken. Het bereiden van de maaltijd voor de kinderen. Het is ook bekend dat de kinderen onvoldoende gevoed worden. Tenminste onvoldoende essentiële voedingsstoffen binnen krijgen en het leveren van voeding is een onderdeel van de hulp. 

De praktijk was nog flink weerbarstig. De eigenaar van deze boeddistische tempel én dus de “ weeshuis-ouder” sprak geen woord Engels en was ook naar de coördinator toe weinig communicatief. We hebben eerst wat klusjes gedaan in de vorm van bloemen op vaasjes zetten en die bij de boeddistische altaartjes gezet. (Zie je ons al bezig?    Hebben we later ook wel erg om moeten lachen samen) Het voorbereiden van de maaltijd werd door twee of drie medewerksters gedaan en die konden dat gemakkelijk af met elkaar. De oudste kinderen waren naar school. We hebben wat gespeeld met de kleine kinderen. Zij verbleven in een ruimte die absoluut niet voldeed aan de normen van de “inspectie kinderopvang”. De pedagogisch medewerkster had als educatief materiaal een houten lat, die ze “ enthousiast” gebruikte........verder was er NIETS. Geen speelgoed, geen klei, kleurtjes, papier.  

Zelf werk zoeken viel niet mee. Je kunt niemand vragen! Het is één van de dingen die we niet hadden ingeschat. Er zijn maar héél weinig Viëtnamese mensen die Engels spreken. 

 De oudste kinderen kwamen uit school, hun bord werd volgeschept en daarna zaten ze alleen te eten. Niemand at met ze mee aan tafel. Wij zijn bij ze gaan zitten maar er was geen communicatie mogelijk. We hebben ons lopen vervelen tot na het eten, toen mochten we afwassen. Na de middagmaaltijd is het de gewoonte in Viëtnam om twee uur vrij te zijn en te rusten. Veel mensen gaan dan ook écht even een dutje doen. Wij kregen een kamertje toegewezen met een paar houten stoelen en een bed en daar konden we dus “ rusten”. Tja, “wáárvan?” We zijn maar gaan wandelen.   Na deze pauze vond de eigenaar dat het wel fijn zou zijn als we de tuin aanveegden. Er lag veel blad. Dat hebben we gedaan. Fanatiek, want eindelijk hadden we iets te doen! 17.00 uur hebben we de bus terug genomen naar ons hostel.

Het is een lang verhaal en alle details zullen we jullie in deze blog besparen maar we werden er op z’n zachts gezegd niet blij van. We hebben ‘s avonds met onze coördinator besloten niet te blijven maar mee terug te gaan naar Ho Chi Minhstad. Ook zij was van mening dat deze situatie niet zou veranderen in de komende weken en dat betekende dat we daar weinig tot niets zouden kunnen doen behalve ons vervelen en ongemakkelijk voelen. Dat zagen we niet zitten. Maar het was niet gemakkelijk om zo’n situatie ook zomaar weer achter je te laten. Wát een droefenis! We hebben samen met de coördinator en een andere leidinggevende een gesprek gehad de volgende dag. Green Lion ( de organisatie die dit weeshuis wil ondersteunen ) gaat kijken wat er mogelijk is en we hebben ideeën /suggesties/ voorstellen met elkaar besproken. Ze gaan er verder mee aan het werk! Los laten nu maar.   

Terug in Ho Chi Minstad, waar we een warm welkom kregen, terug in onze “ vertrouwde kamer” die nog beschikbaar was,  hebben we het wat laten bezinken. Heftig was het wel!

Woensdagochtend 5.30 uur de wekker, 6.30 uur ontbijt, 7.00 uur in de bus, het programma in de food-shop wat we in onze vorige blog al beschreven hebben. Daar hebben we de rest van de week elke dag gewerkt. En leuk gewerkt! Wat zo leuk is;  na een paar dagen herken je al verschillende gasten! Mooi! 

Zaterdag vrij en toen hebben we ons opnieuw in de stad gestort. We hebben het Saigon Skydeck bezocht en vanaf de 49ste verdieping deze grootste metropool bekeken. Práchtig! Ook zo leuk als je dan al enkele plaatsen/ gebouwen herkent. Práchtig om te zien hoe de Saigon River zich door de stad kronkelt! 

We bekeken een botanische tuin inclusief de dierentuin die hierin gevestigd is. De botanische bomen, planten en bloemen was fantastisch!   de dierentuin droevig!   Lekker uit eten geweest bij de pizzeria in het toeristische, véél meer westers georiënteerde gedeelte van de stad.

Vandaag een rustige dag. Het is écht enorm warm vandaag! Een vochtige warmte, vanmiddag een regenbui en daarna nóg benauwder. We beginnen te begrijpen waarom mensen hier allemaal met een mondkapje oplopen!   

Lieve mensen, dit waren onze avonturen weer! Het gaat goed met ons. We genieten van alle belevenissen! Voor jullie allemaal een goede week. 

Liefs en hartelijke groet,  G&G.

Xin Cháo!

Lieve Allemaal, 

Al een hele week voorbij en teveel om te vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben! We gaan proberen een korte impressie te geven! Inderdaad zoals ons programma aangaf was het een kennismaking met de cultuur van Viëtnam en daar hebben we van genoten. 

Ho Chi Minh-city is om te beginnen “overweldigend”. De straten (smal of breed) zijn óvervol met brommers/scooters/motors. Eén lange rij trekt heel de dag aan je voorbij. Wij hebben regelmatig op een veilig plekje, bij een groot kruispunt staan kijken. Van boven af moet het een “mierennest” lijken! Je gelooft je eigen ogen niet. Blijkt ineens wel duidelijk wat een provinciaaltjes we zijn.   

We  trekken heel de week op met 5 andere vrijwilligsters en “leren” van onze coördinator Vi om veilig de straat over te steken, we bezoeken een levensgrote supermarkt, geld pinnen, dat gaat hier met 3.000.000 dong tegelijk!   We hebben een ochtend Viëtnamese les, heel leuk maar o zo moeilijk. Het woord “Ma”  bijvoorbeeld kun je op 7 manieren uitspreken en dan betekent het steeds iets héél anders. Veel klanken dus. 

We bezoeken het oorlogsmuseum en de Cu Chi tunnels. Behalve dat we een beeld krijgen van deze laatste Vietnamese oorlog, laten alle gruwelijkheden ook nog weer duidelijk de zinloosheid van oorlog zien. Afschuwelijk! 

We bezoeken de Ben-Thanhmarkt, een heel grote overdekte markt vól groenten , meest exotische fruit soorten. Alles prachtig kleurig opgestapeld en uitgestald. Een scala aan vissoorten, kleding, plastic huishoudartikelen en souvenirs. Een belevenis!

We bezoeken het Buru Dien, in Franse stijl gebouwd postkantoor, de Notre-dame, een grote kathedraal, de Jade Emperor Pagode, een tempel. 

We trekken een middag met de studenten van de nabijgelegen universiteit op om Engels met ze te “oefenen” en doen wat spellen met ze. Leuk verhaal voor als we thuis zijn!   

We hebben “kookles” en leren fresh springrolls maken en gefrituurde  loempiaatjes! Lekker hoor! Het eten is trouwens so wie so heerlijk! Véél groenten en fruit, rijst en noedels. Veel verse kruiden! Smullen! We verbazen ons over de ontelbare eetkraampjes langs de weg. Volgens de reizigers -adviseurs van de GGD Is het niet wijs om daar van te eten.   

Vrijdag was onze 1ste “ werkdag” en hebben we meegeholpen in the food- project in Ho Chi Minhcity. 5.30 uur de wekker, 45 minuten met de bus voor we er waren. Het is een ruimte waar rond 11.00 uur ongeveer 200 personen komen voor een maaltijd. Het is bedoeld voor mensen die weinig  tot geen  geld hebben om eten te kopen. Voor 2000 dong ( is 8 cent ) kunnen ze daar een maaltijd halen. Er moest gedweild worden, tafels uitgezet en gedekt, bestek klaargezet, tandenstokertjes en servetten. Alles zó verzorgd en schoon! Daarna moesten de plates  met het voedsel worden gevuld. (handschoenen aan en mondkapje voor) Rijst, vis, groenten, kop soep en een banaan. Lopende band werk en flink aanpoten want  ruim voor 11 uur kwamen de mensen binnen stromen. Men kan de maaltijd dus ter plekke opeten maar men kan ook een afhaal menu meenemen. Om 13.00 uur wordt er afgerond en wanneer iedereen weg is moet er weer worden opgeruimd natuurlijk. De afwas, (er zijn geen afwasmachines) tafels schoonmaken, vegen en weer dweilen. Het was gewéldig om mee te helpen en te zien hoe veel oudere mensen (slecht ter been) gehandicapten en ook studenten komen voor een maaltijd en er heerlijk van genieten! 

Zaterdag waren we vrij en zijn we samen de stad in geweest. Hebben een boottocht over het Ben-Nghe kanaal gemaakt in een oud aftands bootje. Belevenis! 

Ondertussen is het ook nog eens héérlijk weer.   Het is erg warm. 30-33 graden. Moest wel even wennen maar we hebben er geen probleem mee! Genieten! 

Ons project in Phan Thiet gaat helaas niet door. Dat was eenzelfde concept als waar we vrijdag mochten helpen. Vorige week is daar een tyfoon langsgekomen en heeft dusdanig veel schade aangericht dat men daar eerst de faciliteiten blijkbaar weer op moet bouwen. Erg voor hen en jammer voor ons! We gaan nu op een project helpen in LaGi. (ook dicht bij de kust) Daar is een weeshuis met ongeveer 40 kinderen en daar gaan we helpen in de keuken met het koken en de kinderen voeden. Het is een nieuw project en dus een beetje afwachten. We zijn net vanavond aangekomen ( 4 uur met de bus hiernaartoe gereisd) en gaan dus morgen zien wat we gaan beleven. 

Tot zover onze eerste week. Lijkt veel langer. Zóveel indrukken,  zoveel te zien........het gaat goed met ons!

Voor jullie allemaal een mooie Sinterklaas deze week, hartelijke groet en liefs!!! 

Tam biet!   

Reis, aankomst en eerste belevenissen.

Lieve Allemaal,  

Ons avontuur is begonnen!

Vrijdagochtend werden we door Daniël en Ruben opgehaald met ons bagage! Keurig binnen de 23 kilo! Zonder file waren we mooi op tijd op Schiphol. (dank “taxi” ) Daar waren ook Ilse en Vieve naartoe gekomen en hadden we tijd om samen gezellig nog koffie te drinken.  Een mooi “uitzwaai” comité! Fijn!

Met een half uurtje vertraging vertrekken we om ongeveer 13.00 uur met China Southern Airlines richting Guangzhou in het zuiden van China. Een rustige, goed verzorgde vlucht, die eerlijk gezegd wel heel lang duurde. Zo rond 16.00 uur onze tijd vliegen we het donker in en daar zit je dan midden op de dag met de lamp aan wakker te zijn. :-) Tegen 23.00 uur komt de zon oranje-goud op en wordt het weer licht. Rond middernacht (nog steeds onze tijd) komen we eindelijk aan in Guangzhou. Een groot vliegveld waar we een korte overstaptijd hebben. 

Opnieuw door de douane waar we wat gedoe hebben met een koffer omdat er batterijen inzitten. Leuk verhaal, vertellen we als we thuis zijn!

Dan het laatste stukje. Ongeveer twee uur vliegen naar Ho Chi Minhstad. Op het vliegveld moeten we eerst ons visum in orde laten maken (duur 45 minuten) en dan gaan we op zoek naar de persoon die ons opkomt halen. We vinden Nhi buiten met een bord waar Gerard en Gerry op staat en met een taxi rijden we weg naar ons onderkomen.  Grote griebels: ik (Gerry) doe m’n ogen dicht van het verkeer. Wat een ontzettende chaos!!! Het krioelt door elkaar van auto’s, honderden brommers en fietsers. Zo op het oog geen enkele verkeersregel. 

Het onderkomen waar we deze week verblijven (Bach Viet College) ligt in een echte Vietnamese volkswijk. Ruime kamer met de meest belangrijke voorzieningen. (Bed,douche, toilet) en een klein Vietnamees stoeltje. 

Na een poosje bijkomen van de reis en een lekkere douche gaan we op onderzoek uit. Maar dat betekent ook dat je de straat over moet steken. Gerard vindt het leuk, ik doodeng. Methode: hand opsteken en gewoon gaan lopen. Ze rijden dan om je heen. Ik hou Gerard stevig vast, hij gaat lopen en ja, het klopt......tot nu toe zijn ze om ons heen gereden!!! We kijken onze ogen uit naar de drukte, alle eetkraampjes en kleine winkeltjes die (voor zover we kunnen zien) ook gelijk als woonruimte worden gebruikt. De chaos aan attributen die men verkoopt. (De winkel van Sinkel) 

Moe, maar ons op ons gemak voelend waar we zijn gaan we vroeg naar bed. Heerlijk geslapen! 

Ons plan was om vandaag (zondag) op onderzoek uit te gaan in de omgeving maar.........Wij dachten; zondag lopen we heerlijk in onze korte broek, in de zon ..........   De realiteit is dat we de deur niet uitgeweest zijn want het hoost werkelijk de hele dag. Niet een klein beetje regen maar harde regen en wind. Volgens de berichtgeving hier een tyfoon die langs komt. Wel is het warm. (27 graden) 

We zijn uitgenodigd door een groep jongelui die hier ook “wonen” (allemaal vrijwilligers uit diverse landen) om mee te doen aan Thanksgiving. Beetje vroeg maar dat mag de pret niet drukken. Leuk! En het was ook heel leuk! Lekker gegeten, een keur aan allerlei gerechten en een hoop gebabbel van leuke luitjes, die ook allemaal op avontuur zijn. 

Morgen begint onze “culture week” en daar vertellen we de volgende keer over. 

Hartelijke groet en liefs voor jullie allemaal



Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active